2016, ജൂലൈ 28, വ്യാഴാഴ്‌ച

ശേഷം ചിന്ത്യം


പ്രണയത്തിന്റെ , അല്ല, പരസ്പര ആകര്ഷണത്തിന്റെ ആദ്യ ദിനങ്ങളിൽ അവനു ചെറിയ ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നു, എന്തോ തളർച്ച.
അവനുള്ളത്‌ കൊണ്ട്, തളർച്ച ആദ്യം തളർന്നിരുന്നു, പിന്നെ വളർന്നു.

എന്തോ കാരണത്താൽ അവളെ ശ്രദ്ധിച്ചു, അത് കൊണ്ട് അവളും തിരിച്ച് ശ്രദ്ധിച്ചു. തികച്ചും സ്വാഭാവികം.

ചിരിയും, നോട്ടങ്ങളും വയറ്റിൽ പൂമ്പാറ്റകളെ പറത്തിയില്ല, പകരം ഒരു വേദനയാണ് തൊടുത്തു വിട്ടത്.
അവളുടെ കണ്ണിലും മുഖത്തും തിളക്കം കൂടി വന്നു, അവനു ക്ഷീണവും!

അടുത്ത പടി പ്രണയം എന്നിരിക്കേ അവൻ പറഞ്ഞു -
എനിക്കൊരു വേദനയുണ്ട്.
അവൾ പറഞ്ഞു - എനിക്കും.
"എനിക്കൊരു വയറു വേദനയാ"
"എനിക്ക് ഹൃദയ വേദനയും"
"അറിയാം, പക്ഷെ എന്റേത് അങ്ങനെയല്ല, അങ്ങനെ മാത്രമല്ല".
"ഉം"
"നാളെ മംഗലാപുരത്ത് പോയി കാണിക്കണം, എന്നിട്ടാവാം!"
"എന്ത് ?"
"അല്ല, പ്രേമിക്കാൻ മിനിമം താലികെട്ടാനുള്ള ആരോഗ്യമെങ്കിലും വേണല്ലോ? "
"ഏ? താലിയോ?"
"അയ്യോ അങ്ങനെയല്ല, ഞാൻ സന്ദര്ഭത്തിന് യോജിച്ച ഒരു സിനിമാ സംഭാഷണം പറഞ്ഞുന്നേ ഉള്ളൂ.. "
"ഉം, ഇപ്പൊ എല്ലാം സിനിമാ സ്റ്റൈൽ ആണല്ലോ "
"അങ്ങനെയാണോ?, സിനിമ ജീവിത സ്റ്റൈൽ ആവുകയല്ലേ, നമുക്ക് പറയാൻ പലതും അവിടുന്ന് കടമെടുക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടല്ലോ, അവ ജീവിതത്തോടടുത്ത് തുടങ്ങുന്നു" !
"ഉം, ആയിക്കോട്ടെ"
"അപ്പൊ പറഞ്ഞു വന്നത്, നാളെ പോയി എന്റെ വേദനയുടെ കാര്യം ഒന്ന് തീരുമാനമാകട്ടെ, എന്നിട്ട് മതിയല്ലോ നിന്റെ വേദന"
"പക്ഷേ, അത് തുടങ്ങി പോയി "
"തുടങ്ങിയല്ലേ ഉള്ളു, നിർത്താൻ എളുപ്പമാകും "
"ഉം, നോക്കാം "
"നോക്കാം"

6 അഭിപ്രായങ്ങൾ: